ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာလဲ လြမ္းဆဲ
အလြမ္းေတြ ပန္းလိုေၾကြ
တမ္းတေန ရင္ကိုေမႊလို႔
အတိတ္ေတြ အရိပ္လိုလိုက္လို႔
အခ်စ္ကို ရင္ထဲမွာထည့္
မျပည့္ႏိုင္တဲ႔ဆႏၵေတြအတြက္
လမ္းေပ်ာက္လဲ ဆက္ေလ်ွာက္ေနမိတယ္
နင္မပါဘဲေပါ့ ကိုထက္ရယ္.. ။
ကံၾကမၼာဆိုတာ
ဒဏ္ရာရသူကိုမွ မ်က္ႏွာသာမေပး
သက္ညွာဖို႔ ဆိုတာေဝး
ေဖးလည္း မေဖးမခဲ့ပါဘူး။
ေလာကဓံကို ႀကံဖန္ခံရတာ
အတိတ္ဝဋ္ေၾကြးမို႔
အပစ္ေပးလို႔ နင္ေရွာင္ခြါ
သစၥာေတြျပယ္လည္း
ခ်စ္တာေတြ သယ္ရင္း
တေန႔ျပီးတေန႔ မေမ့ရက္ဘဲ
အသက္ဆက္ခဲ႔တယ္။
လေရာင္ကို ေငးေမာ
ၾကယ္စင္ေတာထဲမွာ
အတိတ္ကိုျပန္ရွာရင္း
အအိပ္ခက္လို႔ အိပ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔
ငါ့ရဲ႕ညဥ့္နက္နက္ေတြဟာ
အိပ္မက္မွ မဟုတ္ခဲ့တာ။
ဟိုးအတိတ္တုန္းကေလ…
နင္နဲ႔အတူၾကည္ႏူးဖူးတယ္ …
တဘဝစာလို႔ေပ်ာ္ေမြ႕ဖူးတယ္ …
အတူတူေနဖို႔ ရည္စူးခဲ႔တယ္
သေဘာခ်င္းထပ္ …
မေနာခ်င္းဟပ္ခဲ့ၾကတယ္ …
စကားေတြႂကြယ္ …
တရားေတြဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္ …။
ဒီလိုနဲ႔ …
ႏွလံုးသားကို ထုဆစ္
သမုဒယ သံေယာဇဥ္
တပင္ၿပီး တပင္ ပတ္ရစ္
ကမၻာတည္သ၍ မပစ္ပယ္
ေရွာင္ဖယ္လို႔မေျပး
ဒီဘဝေတာ့တို႔မေဝးၾကေတာ့ဘူးလို႔
ေတြးရင္းေက်နပ္ခဲ႔ဖူးတယ္ ကိုထက္ရယ္။
တကယ္တမ္းက …
မ်ဥ္းျပိဳင္လို ေရွ႕ဆက္
ေက်ာခ်င္းကပ္လမ္းခြဲ
ေပါင္းစပ္မရတဲ႔အသိတရားနဲ႔
မာနေတြ သာဦးစားေပး
ႏွလံုးသားေတြ စေတးခဲ႔ၾကတယ္။
နားလည္ပါတယ္…
ေရွာင္မရတဲ့ အျပစ္ေတြ ျပဳရင္း
ေနာင္တနဲ႔ မညစ္ေပေစခ်င္ေတာ့လို႔ပါ
ဒါဟာ … အခ်စ္ ေန၀င္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး …။
အခုဘ၀မွာ …
သမုဒယတဏွာကို ပယ္သတ္ဖို႔
ျဖတ္ရခက္္တဲ့ ႏြယ္လဲ မတြယ္ခ်င္ …
ႏုတ္ရခက္တဲ့ႏြံလည္း မကၽြံခ်င္ေတာ့ပါ ဘူးကိုထက္…။
ဒါေၾကာင့္ …
အမုန္းတရားမွန္သမွ် ေ၀းကြာၿငိမ္းေစဖို႔
ႏွလံုးသားဆႏၵကို ေဘးခြါတိမ္းလို႔
ကိုယ့္ဇာတ္ ကိုယ္သာ သိမ္းလိုက္ပါတယ္ဟာ။
.... .... .... .... .... ....
.... .... .... .... .... ....
.... .... .... .... .... ....
ကိုယ့္အလြမ္း ကိုယ္ရွာ
ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီး
ကိုယ့္မီးကိုယ္ ေမႊးခဲ့မိ ...
ခ်စ္ခဲ႔မိသူ
ကိုယ္သာလွ်င္ အျပစ္ရွိပါေစေတာ့ကိုထက္ရယ္။
လိပ္ျပာ
(4.6.16)(6:00AM)
No comments:
Post a Comment